معماری پایدار یا معماری محیطی، طراحی و ساخت بر اساس ملاحظات محیطی، و با استفاده از مصالح بومی و محلی میباشد.
که مهمترین سرفصلهای آن را عناوین "معماری اکو - تک"، "معماری و انرژی" و "معماری سبز" تشکیل میدهد.[مفاهیم: توسعه پایدار چیست؟]
معماری پایدار - که در واقع زیرمجموعه طراحی پایدار است - را شاید بتوان یکی از جریانهای مهم معاصر به حساب آورد که عکسالعملی منطقی در برابر مسایل و مشکلات عصر صنعت به شمار میرود. برای مثال، 50 درصد از ذخایر سوختی در ساختمانها مصرف میشود که این به نوبه خود منجر به بحرانهای زیست محیطی شده و خواهد شد. بنابراین، ضرورت ایجاد و توسعه هرچه بیشتر مقوله پایداری در معماری بخوبی قابل مشاهده است.
معماری پایدار، مانند سایر مقولات معماری، دارای اصول و قواعد خاص خود است و این سه مرحله را در برمیگیرد:
صرفه جویی در منابع، طراحی برای بازگشت به چرخه زندگی و طراحی برای انسان که هرکدام آنها استراتژیهای ویژه خود را دارند.
شناخت و مطالعه این تدابیر، معمار را به درک بیشتر از محیطی که باید طراحی آن را انجام دهد، میرساند.
حاکم ابوظبی،فاستروگروهش رامأمورساخت موزه ملی امارات کرد.موزه ای که درجزیره سادیات باانگیزه معرفی فرهنگ،آداب وسنن وتغییرات اقتصادی امارات نوین ساخته خواهدشد.این سازه دارای فضاهای بهینه ونوگرایانه ای می باشد که باعناصرسنتی وفرهنگ عربی درآمیخته است.ودریک محوطه طبیعی فضای سبز قرار می گیرد.موزه برروی یک تپه واقع شده که برفرازآن پنج برج قراردارد و ورودی آن درزیرتپه می باشد.این باعث شده که برج هامانند یک دودکش تبادل حرارتی عمل کنند وهوای تازه راجایگزین کند،هوایی که ازمجراهای زیرزمینی گذشته وخنک می شود. فرو رفتگی بخش مرکزی موزه نیزبه مثابه لنگریست که تعادل پنج بال فوقانی راحفظ می کند.فاستر کاربر روی این پروژه راشانسی بزرگ برای خود می داند.